حضرت زینب (سلام الله علیها) نماد صبر و قدرت

 

 

... یک وقتی خدا توفیق داد سوریه بودیم. سه چهار جلسه قرار شد منبر برویم. این سه چهار جلسه منبر عنوان کاملش این جمله‌ی حضرت امام سجّاد (علیه السلام) بود که:

 

«أنتِ بحمدلله عالِمَةٌ غیرَ مُعَلَّمَة و فَهِمَةٌ غیرَ مُفَهِّمَة»

 

این جمله را اگر بفهمیم مقام حضرت زینب کبری (سلام الله علیها) را فهمیده‌ایم. دیگر لازم نیست به یک چیزهایی متمثّل بشویم که در بعضی از کتب نوشته‌اند و این‌ها هیچ اصلی ندارد.

 

*************

 

صبر زینب کبری

صبر عقیله‌ی بنی‌هاشم زینب کبری (سلام الله علیها) باید در کنار قدرتش مطرح بشود.

 زینب کبری صبر کرد.

اما ممکن است کسی بپرسد اگر صبر نمی‌کرد چه کار می توانست بکند؟

آن وقت مقاتل را ببینیم، به عنوان نمونه خوارزمی در مقتل خودش می‌نویسد که زینب کبری (سلام الله علیها) بعد از شهادت امام حسین (علیه السلام) آنچنان شروع کرد به مرثیه خوانی که

«فابکت المحبَّ و العدو حتّی خُیوب»

نوحه‌ی زینب کبری باعث شد که دوست و دشمن، 30 هزار لشکر اگر آن‌جا بودند گریستند.

حتّی خوارزمی می‌گوید من دیدم اسب‌ها هم گریه می‌کنند. خوب حضرت دشمن را  گریاند یعنی پیروزی را به کام آن‌ها تبدیل به شکست کرد.

این شاهد من نیست، شاهد این‌جاست، خوارزمی می‌گوید: روز یازدهم وقتی لشکر خواستند اهل‌بیت را سوار بر شترها کنند تا آمدند جلو زینب کبری فرمود که قدمی نگذارید جلو. آن وقت قدرت را ببینید فرمود به خدا قسم اگر دستتان تماس پیدا کند با بدن این زن‌ها نفرین‌تان می‌کنم «فلایبقی منکم دیّار» من این قدرت را دارم  که شما را نفرین کنم تا احدی از شما روی زمین باقی نماند.

آن وقت خوارزمی می‌گوید دیدم زمین کربلا دارد می‌لرزد لشکر احساس وحشت و ترس کرد خود به خود عقب نشینی کرد.

این قدرت عقلیه‌ی بنی‌هاشم را ببینید با یک نفرین می‌تواند زمین و زمان را دیگرگون کند ولی عقیله‌ی بنی‌هاشم این بانوی قدرتمند به خاطر حفظ مکتب آنگونه صبر می‌کند که حضرت سکینه (س) وقتی خود را روی جنازه‌ی اباعبدالله (علیه السلام) می اندازد می‌فرماید:

«اُنظر إلی عمّتی المضروبة»

بابا ببین دارند عمه‌ام را کتک می‌زنند.

این عقیله‌ی بنی‌هاشم.

صبر را با این قدرتش کنار هم بگذارید.

معلوم می‌شود که این خاندان چه خاندانی هستند و

«أنت بحمدلله عالمةٌ غیر معلّمة و فهمةٌ غیر مُفَهَّمة»

 

خدا را به این خاندان قسم می‌دهیم که در دنیا و آخرت ما را از این خاندان جدا نکند و سرتاسر زندگی ما را وقف خدمت به اهل‌بیت عصمت و طهارت قرار  بدهد.

والسلامُ علیکم و رحمة الله.

 

 

...........................................................................................

این سخنان در سال تحصیلی ۸۱-۸۲ در هنگام تدریس درس کفایه ایراد گردیده است.